Aktualności

11 kwietnia 1946 roku Sąd Okręgowy w Lesznie po zapoznaniu się z dokumentacją firmy, postanowił wpisać Spółdzielnię Pracy Przemysłu Skórzanego do rejestru sądowego pod numerem R.S. II/78. Zniszczenia wojenne i konieczność zaspokojenia pierwszych potrzeb ludności zmusiły zarząd spółdzielni do czynności handlowych, duże trudności zaopatrzeniowe nie pozwoliły na prowadzenie gospodarki planowej. Z biegiem czasu spółdzielnia przekształciła się z handlowej na produkcyjną, a stało się to w sierpniu 1948 r. podczas Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia. Wówczas uchwalono nowy status spółdzielni. Zadaniem spółdzielni od tego czasu było organizowanie i rozwój produkcji oraz usług w zakresie branży skórzanej, a przede wszystkim obuwniczej. Siedziba spółdzielni mieściła się przy ul. Zjednoczenia Ruchu Ludowego (obecnie Witosa). Były to baraki przeniesione z Piasków, w których w okresie II wojny światowej więziono jeńców francuskich i radzieckich). W 1950 roku wyprodukowano 18480 par wszelkiego obuwia, 19710 par drewniaków i okulaków, czyli obuwia dla asfalciarzy i 3556 sztuk wyrobów rymarskich. Potocznie spółdzielnię nazywano "skórami". Chcąc scentralizować zakład postanowiono wybudować nową siedzibę. Rozpoczęto wyburzanie budynków po dawnej cegielni Niemca Paula Schulza przy ulicy Granicznej, z murów której wybudowano nowy zakład. Należy tutaj wspomnieć o tzw. "Schulza dołach", starsi gostynianie pamiętają, że to miejsce gdzie wydobywano glinę na potrzeby cegielni. Było to przy ulicy Starogostyńskiej, obecnie to teren huty szkła (w pobliżu stacji benzynowej).
Poniżej prezentujemy zdjęcia z wyburzania dawnej cegielni Paula Schulza, na niektórych fotografiach widać Pożegowo, jeszcze bez domów przy późniejszych ulicach Podleśnej, Kochanowskiego i Słowackiego.

Info: Maciej Gaszek & Mariusz Sobecki (GaSo)