Aktualności

„Kody wojny”napisane zostały między innymi na podstawie nigdy dotąd nie publikowanych dokumentów, które ewakuujący się niemiecki wywiad zatopił pod koniec wojny w jeziorze Schliersee. Skrzynie zostały wyłowione w ramach operacji o kryptonimie TICOM przez amerykańsko-brytyjską ekspedycję poszukiwawczą w 1945 roku, a dopiero 3 lata temu zwrócone Niemcom. Zawierały najtajniejszą dokumentację dotyczącą kodów i szyfrów wielu krajów, w tym oryginalne polskie księgi kodowe i przechwycone polskie depesze. Przytoczone w tej książce unikalne fakty mówią same za siebie i rzucają nowe światło na, wydawałoby się, dobrze znane wydarzenia historyczne jak stosunki polsko-węgierskie, czy Powstanie Warszawskie. Z książki dowiemy się również, że korespondencja polskiej dyplomacji, wojska i wywiadu była dla Niemców często czytelna, stąd planowane tajne posunięcia były zawczasu im znane.

Marian Zacharski, ur. w 1951 r. w Gdyni, ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Podjął pracę w Metalexporcie, a 1975 r. wyjechał do USA jako przedstawiciel Polamco - firmy eksportującej maszyny. W 1977 r. nawiązał kontakt z Williamem Bellem z firmy Hughes Aircraft Corporation w Kalifornii, pracującym przy projektach dla Departamentu Obrony USA, zajmującym się projektowaniem systemów radarowych dla lotnictwa.

Do 1981 r. Zacharski zdołał kupić za pieniądze polskiego wywiadu najbardziej poufne informacje m.in. plany najnowocześniejszych systemów radarowych dla lotnictwa, a w tym dla bombowców B1 i B2, rakiet Hawk, Patriot i wielu innych tajemnic wojskowych. W czerwcu 1981 r. Zacharski został aresztowany przez FBI pod zarzutem konspiracji szpiegowskiej wymierzonej przeciwko Stanom Zjednoczonym. Ogólne informacje o działalności gen. Zacharskiego przekazał Amerykanom polski zdrajca o nazwisku Koryciński, lecz poważniejsze dowody dostarczył właśnie Bell. Gen. Zacharski został skazany przez sąd w Los Angeles na karę dożywocia. Dzięki aktowi łaski prezydenta Reagana w czerwcu 1985 r., na moście Glienicke w Berlinie, Zacharski wraz z trzema innymi szpiegami wschodnioeuropejskimi, został wymieniony na 25 więźniów zza Żelaznej Kurtyny.

Po powrocie do kraju objął posadę dyrektora Pewexu. Od 1990 r. pracował dla Urzędu Ochrony Państwa. W 1995 roku uczestniczył w akcji mającej na celu zwerbowanie rosyjskiego agenta Władimira Ałganowa, który miał posiadać informacje o współpracy ówczesnego premiera Józefa Oleksego z KGB. Awansowany na stopień generała przez prezydenta Wałęsę. W związku ze sprawą „Olina” w roku 1996 opuścił Polskę (źródło: marianzacharski.com)

Info: Maciej Gaszek & Mariusz Sobecki ( GaSo )  Foto: Adam Kajczyk, Maciej Gaszek